Er was geen warm water om te douchen maar later bleek dat je voor warm water de blauwe knop moest gebruiken (hetzelfde met ja en nee schudden, ook andersom). Met Charlie naar de bank gegaan om geld te wisselen en daarna naar de Iranese ambassade om te kijken of mijn visum al in Holland aangekomen was, niet dus. Ik heb hier maar een nieuw visum aangevraagd en ze zeiden dat ik over vijf dagen maar terug moest komen.

Charlie had genoeg van het lopen en zei dat hij van z’n leven nog nooit zoveel gelopen had (we waren pas een uur onderweg). Na hem weer teruggebracht te hebben ben ik alleen verder gegaan.

Een prachtige stad dat Istanbul. Omringd door water met zeeschepen die voor anker liggen. De stad zelf is een gekkenhuis van auto’s, dragers, kopers en alles wat daar bij hoort. Honderden en honderden winkeltjes met een krioelende mensenmassa daartussendoor. Overal proberen de Turken je naar binnen te praten en soms moet je ze flink van je afschudden zo vasthoudend zijn ze.

De grote bazaar weer bezocht met zijn overdekte winkeltjes met goud, zilver en oriëntaalse spullen. Er zijn in sommige gedeelten van de stad speciaal voor Russen ingestelde gedeeltes waar alles in het Russisch beschreven staat, zelfs de hotels hebben Russische namen. De Russen kopen van alles op en slepen het in enorme pakken met steekwagentjes met zich mee
om het in Rusland weer te verkopen.’s Avonds om tien uur weer in de jeugdherberg aangekomen. Jason had honger en wilde nog wat eten. Ben met hem meegegaan en een klein restaurantje gevonden. Daar hing een Turkse gitaar aan de muur die van de eigenaar bleek te zijn en die er nog goed op kon spelen ook. Hij vond het maar wat leuk om toehoorders te
hebben en bleef daarom maar thee en koffie geven. Een leuke avond gehad en foto’s gemaakt die ik ook nog naar hem op zal sturen.