Vanmorgen rond een uur of tien weggegaan om bij de spoorwegen en jeugdherbergen te vragen wat ik daar zou moeten betalen, want voor vijf dagen heeft het nog wel nut om iets goedkopers te zoeken. Bij de spoorwegen hadden ze een personeelsverblijf maar daar moest je met de trein naartoe want het was zo’n tien km uit de buurt van het centrum. Dat lijkt mij nu ook niets als je iedere keer met de trein moet terwijl je van dit hotel vandaan zo de stad in kan wandelen. De jeugdherbergen hadden nog wel plaats en kosten voor tien personen op één kamer zeven dollar, dat is vijf minder dan nu, dat verschil is dus ook niet zo groot terwijl het hier veel schoner is.
Ik had mijn zonnebril bij het restaurantje laten liggen en dacht om hem weer even op te halen. Kon ik me dat tentje dus niet meer terugvinden en dat terwijl ik nog wel een kaart had. Heel langzaam begin je in die wirwar van straatjes iets bekends te ontdekken maar het valt nog steeds niet mee om de weg te vinden. De grote straten gaan wel goed, die staan allemaal wel
aangegeven, maar als je daar van afwijkt dan moet je goed opletten.
Weer heel veel gelopen onder andere over de Galata brug naar de overkant van de Golden Horn. Daar ligt het meer Europese gedeelte van Istanbul met zijn kantoorwijken en modernere winkels. Vroeger bestond deze brug uit allemaal naast elkaar liggende boten met een vloer eroverheen gemaakt maar voor een paar jaar terug is dit ding afgebrand en nu ligt er dan een
nieuwe, maar niet half zo mooi als die andere. Onderweg waren een paar schoenpoetsertjes erg opdringerig en smeerden zelfs een dot schoensmeer op mijn schoen en zeiden “now do you have a problem” maar ik liep door en ze hadden er dus niets aan. ( Ik kreeg die dot er niet zo gauw vanaf en later bleek dat mijn sokken er behoorlijk zwart door waren geworden en dat ik ze weg kon gooien). Bij de blauwe Moskee waren bussen met veel toeristen en ik zag zelfs een man met een vlag omhoog die als aanvoerder fungeerde van een groep van zo’n 70 personen.
‘s Avonds langs de waterkant teruggelopen en daar waren zeven mannen met elkaar aan het dansen bij luide autoradiomuziek. Ik maakte er een foto van maar moest toen met hen meedansen waarna er één mijn camera pakte en op zijn beurt een foto van mij maakte.