Ik wilde de vorige zin afmaken met dat we gearriveerd waren in Horasan waar ik moest overstappen op de bus naar Iran.We hebben 2000 km dwars door Turkije afgelegd met mensen en dieren die dwars over de sporen lopen en er gebeurd niets mee. Tot op 500 meter van mijn eindpunt. Het was ongeveer 10 uur s’avonds en donker.
Een uur van te voren waren er twee jongens ingestapt waarvan er één studeerde voor Imam, dat is een soort pastoor in het Islam geloof. We hadden nogal gein gemaakt met wat er allemaal mogelijk was in de vrije Nederlandse cultuur en dat vond de Imam student een beetje teveel van het goede en begon te bidden d.m.v. het opzeggen van gebeden. Ineens begint de trein uit volle macht te remmen en stopt in de buitenwijk van het stadje. Ik bleef eerst zitten maar toen begon er een geweeklaag van heb ik jou daar. Er begonnen allemaal vrouwen te gillen en te schreeuwen ergens bij het midden van de trein. Ik voelde al nattigheid en dacht misschien kan ik wel helpen met mijn EHBO-diploma. Daar aangekomen ligt er een vrouw tussen de wielen van de trein. Een groep vrouwen liepen er allemaal naar te wijzen en te schreeuwen en waren aardig hysterisch aan het worden.
Met nog een paar man hebben we de vrouw onder de trein uitgekregen tussen de wielen door. De conducteur was nergens te zien en de machinist bleef op zijn locomotief zitten.
Voor de vrouw was het al te laat, haar benen plus hand eraf en haar schedel was helemaal stuk. De vrouw naast de trein gelegd en dekens er overheen. Moet je je voorstellen, ben je daarmee bezig, willen er allemaal gillende en huilende/schreeuwende vrouwen naar de dode toe om erbij te zijn. De andere mannen moesten alles in het werk stellen om ze tegen te houden, een paar vielen er op de grond en begonnen met de vuisten op de grond te slaan, anderen kregen ruzie met de mannen die ze tegenhielden. Even later kwam de man/broer? van het slachtoffer eraan gelopen en weken de mensen eerbiedig opzij om hem door te laten. De dekens werden opzij geslagen en de man zei iets van yuk yuk, waarna hij weer weg ging ondersteund door kennissen. De trein bleef staan en ging niet weg voordat er foto’s genomen waren en de zaak afgehandeld door de politie die inmiddels ook gearriveerd was. Het bleek dat de vrouw (van ± 50 jaar) met de andere vrouwen langs de spoorbaan in de richting van het dorp liep en voor de trein nog even snel wilde oversteken, daarbij struikelde ze over de rails
en kon niet meer op tijd wegkomen.
Al met al duurde het 1½ uur en een oude man die ook in dat plaatsje moest zijn zei me in gebarentaal dat we ook lopend konden gaan, wat we aldus deden want het was maar 500 meter en inmiddels 12 uur s’nachts. Ik wilde ergens mijn tentje opzetten maar hij zei; no, no, hotel! Het stadje was zeer smerig, stoffig en vol vrachtverkeer. Hij troonde me mee naar een hotelletje wat de naam echt niet mocht hebben. De prijs was drie gulden maar het hotelletje was dan ook ongelofelijk smerig. Ik werd naar een kamertje gebracht (met alleen maar een peertje in de gang) en daar bleek al één of andere Turk in het andere bed te liggen. Er was alleen maar een kapotte wasbak voor het hele hotel (twee verdiepingen) en één wc die niet doorgetrokken kon worden en waar de vliegen uitvlogen.
Er was niets anders dus ik plofte maar in het bed zonder me na twee dagen stoffig treinreizen te kunnen opknappen. Om half 7 opgestaan en een bus kunnen nemen naar een grensplaats. De geldwisselaars vlogen op je af en gaven volgens hen meer als de banken. Ik heb de gok maar genomen en voor 40 dollar gewisseld. Meestal kan je er wel van op aan dat als er geldwisselaars lopen ze ook inderdaad meer geven.
