Op het centraal station van Amsterdam lopen bij de internationale treinen altijd van die duistere figuren rond die hun slag proberen te slaan in de drukte bij het instappen.
Sommigen lopen ook wel eens de trein door om te zien of er iets van hun gading bij is en proberen dan met een list aan hun spulletjes te komen.
We vertrokken uit Amsterdam en daar kwam een zeker figuur, type zwerver en een jaar of vijftig, naar me toegelopen en begon een stennis te maken dat hij met alle geweld de trein uit wilde op Amstel omdat hij geen tijd meer had om de trein te verlaten.
Ik kende hem wel, hij was van oorsprong Duitser en woonde (zwierf) al een jaar of vijfentwintig in Amsterdam rond. Altijd reizigers lastig vallen en proberen wat te gappen.
Stoppen op Amstel was natuurlijk niet mogelijk en hij moest maar mee naar Utrecht, het eerstvolgende stopstation. Hij begon nog meer te schreeuwen en te keer te gaan.
Opeens kwam er een reizigster (uit Colombia bleek naderhand) die de man honderd gulden in zijn hand stopte. Het schreeuwen van hem was gelijk afgelopen en hij ging er als een speer vandoor naar achteren. De vrouw was intussen weer naar haar plaats gegaan en ik achter de man aan, dit was natuurlijk te gek voor woorden. Ik vond hem verstopt op de wc en wat we ook deden (mijn Duitse collega was er inmiddels ook bijgekomen) hij peinsde er niet over om die honderd gulden weer af te geven. Dan maar de spoorwegpolitie waarschuwen.
In Utrecht stonden ze ons al op te wachten en daar bleek dat het een bekende van hen was. Tot hun grote spijt konden ze niets uitrichten omdat de vrouw het geld vrijwillig had afgegeven. Het enige wat we konden doen hem een kaartje tegen treintarief verkopen zodat de helft van het geld op was.
Na Utrecht de reizigster opgezocht en verteld dat in Nederland niemand hoeft om te komen van de honger omdat hier iedereen een uitkering krijgt en dat ze die honderd gulden aan een crimineel had weggegeven. Ja vertelde ze, ze vond hem zo zielig, had medelijden met hem en die honderd gulden was voor haar geen probleem.