Voordat ik conducteur werd ben ik eerst nog 9 jaar machinist geweest ook bij diezelfde NS.

Een mooi en enerverend beroep waarbij je ook wel het een en ander meemaakt.

Zo moest ik eens de stoptrein rijden van Arnhem naar Rotterdam om een uur of zes in de morgen. Normaal gesproken stopte deze trein nooit in Vleuten behalve om deze tijd en dat moest een keertje fout gaan.

Met volle snelheid komen we daar aangereden en ik dacht nog wat staan de mensen hier toch dicht langs de kant en toeterde maar eens voor de zekerheid. Bij het langsrijden staken zelfs nog enige mensen de hand op waarna ik terug groette want het gebeurd niet vaak dat de mensen in de spits zo vrolijk zijn.

Even voorbij Vleuten kwam de conducteur naar me toe met de vraag waarom ik niet gestopt was. Op dat moment krijg je het aardig benauwd maar remmen en terugzetten mag nooit dus het enige wat je kan doen is post T waarschuwen en hopen dat ze de volgende sneltrein wilden laten stoppen om die reizigers op te pikken. Men doet dit niet graag, want het betekent wel dat deze trein dan op alle daarna volgende stations ook moet stoppen vanwege de reizigers die daar weer moeten zijn, de vertraging kan dan aardig oplopen.
In dit geval werd het wel gedaan en kon de schade voor de Vleutense reizigers beperkt blijven.

Je moet met dit werk altijd op je hoede zijn want de gevolgen werken gelijk door. Als iemand op een kantoor zijn potlood laat vallen kan hij een nieuwe pakken, maar dat is voor de machinist niet weggelegd.