Nu heb ik dan toch mijn eerste klap gehad. Dat zat zo. Als je in Alkmaar naar het personeelsverblijf wilt, dan moet je voor het station langs lopen en kom je dus ook langs de Etos drogisterij. De machinist en ik liepen daar dus en in de drogisterij was een persoon bezig de boel op stelten te zetten. Hij wilde sigaretten hebben en de dames uit de winkel hadden al tegen hem gezegd dat ze geen sigaretten verkochten maar dat hij ze iets verderop wel kon krijgen. Dat stond hem dus niet aan en hij ging aardig tekeer. We hoorden dat de politie al was gewaarschuwd en we besloten om maar even te wachten mocht de boel gaan escaleren.

De persoon kwam uit de winkel en liep langs me heen. Achter mij gekomen draaide hij zich opeens om en sloeg me op mijn oog. Ik was hier totaal niet op verdacht en mijn bril viel op de grond en er begon bloed te stromen door een scheurtje in mijn wenkbrauw. In eerste instantie denk je ‘wat gebeurd hier nu’ en ben je totaal verbouwereerd. Dan wordt je kwaad en wil je de dader terugpakken. Samen met nog een collega van de standplaats Alkmaar zetten we de achtervolging in. Hierbij moesten we wel oppassen want de dader hield zijn hand in zijn binnenzak en riep telkens “ik maak jullie kapot, ik maak jullie kapot”.

Inmiddels had ook een politiewagen de achtervolging ingezet en in de buurt tegenover het station werd de dader klemgereden.
Ik werd door de politie op afstand gehouden en de figuur werd ingerekend.

Daarna naar het ziekenhuis om de wond te verbinden en naar het politiebureau om een verklaring op te maken.
Een paar maanden later zou de zaak voorkomen bij de rechtbank in Alkmaar.

Op de aangewezen dag zat ik dus met mijn vrouw, mijn chef en iemand van de juridische dienst van de spoorwegen in de rechtszaal.
Tot onze verbazing kwam de verdachte tussen twee agenten in rechtstreeks vanaf de gevangenis naar het gerechtsgebouw en werd hij naar zijn plaats gebracht.

Het bleek dat hij na het gevalletje met mij nog enkele andere zaken op zijn kerfstok had.

Zo was hij bij een alleenstaande vrouw het huis binnengedrongen, had haar proberen te beroven, had haar mishandeld en naar verklaring van de officier van justitie, door middel van spiritus ook nog proberen te verbranden. Een niet zo sympathiek persoon dus.

Zijn advocaat was van goeden huize en wist allerlei omstandigheden naar voren te brengen om het politieonderzoek onderuit te halen. Dit lukte wonderwel en de rechter nam de beslissing om de zaak eerst beter te laten onderzoeken waarna er dan weer een andere  gerechtszitting zou komen. Wel vond hij dat de zaak misschien beter gesplitst kon worden in een spoorweg- en particuliere zaak maar dat wilde de officier van justitie niet omdat de verdachte dan ook in aanmerking zou komen voor tweemaal strafvermindering.

Na een paar maanden moesten we weer naar Alkmaar en daar werd de verdachte veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding en werd hij ook nog eens veroordeeld tot vier jaar cel. Hoewel hij hiertegen in hoger beroep ging werd door de juridische dienst van de spoorwegen toch het vereiste bedrag aan mij overgemaakt. Toch wel mooi dat zij achter je staan.