ja hoor, alles wit. We rijden door niets anders dan bos met hier en daar een dorpje dat bestaat uit allemaal vrolijk gekleurde houten huisjes. De weggetjes zijn van bevroren modder en de rivieren die we kruizen zijn allemaal dichtgevroren.
Af en toe passeert ons een trein en vaak tel ik een stuk of 80 wagons erachter met automatische koppelingen en 2 assige draaistellen.
Om je te wassen is het een puinhoop, je moet nl het knopje van de kraan ingedrukt houden en je met de andere hand wassen, dat vraagt toch om moeilijkheden.
De meest vreemde geurtjes kom je tegen waarvan die van gesmolten kaas wel de boventoon voert.
Eerst maar een kopje thee en dan zien we wel verder. De thee is gratis maar de suikerklontjes moet je betalen en dat kost ongeveer 12 cent.
Halverwege de dag komen de Zweedse jongen en meisje met de mededeling dat ze gaan verhuizen. Ze hebben nl kaartjes voor de soft sleepers en niet voor de hard sleepers, d.w.z. voor de eerste i.p.v. de tweede klas waar wij nu inzitten. Dat scheelt ons veel ruimte want ze hebben grote rugzakken bij zich die aardig wat plaats innemen. Hopelijk blijven we de rest van de reis met ons tweeën.
De afgelopen nacht zijn we de Oeral bergketen gepasseerd en daarmee ook in Azië gekomen. Echte bergen heb ik niet gezien, het zijn meer heuvels en de hoogte is ook maar zo’n 750 meter.
Bij het wakker worden was het stralend mooi weer, gisteren was er de hele dag een grijze lucht met veel sneeuw en zag het er somber uit. De Oeral houdt deze luchtstromen tegen zodat het erachter verrassend mooi kan zijn.
We hebben nog niet eens één derde van Moskou- Peking afgelegd en snappen niet hoe het toch mogelijk is om zo’n afstand vervoerd te worden voor maar 450 gulden.
In elke wagon lopen 2 mannen of vrouwen rond die voor het onderhoud en voor de thee zorgen, het beddengoed moet verstrekt, de restauratie is bediend, trein-personeel wordt steeds om de 8 uur gewisseld en dan nog het nodige personeel op de posten en langs de baan. Je snapt niet hoe ze dat voor dit geld allemaal kunnen doen. Maar we zijn natuurlijk niet de enige trein want op het nevenspoor rijdt er iedere 10 minuten wel eentje.
We passeren nu enorme uitgestrekte landerijen en dat moeten dan kolchozen zijn want er rijden veel tractoren rond.
Tot voor kort hebben we nog geen stoomlocomotief gezien maar dat is al weer goedgemaakt want in een klein stadje zagen we er wel honderd op een kluitje bij elkaar zien staan met allemaal afgesloten deuren en ramen en ik denk dat deze nog wel bewaard worden voor oorlogsdoeleinden of noodgevallen. Trouwens als je de radio aandoet dan hoor je in 8 van de 10 gevallen het woord fascist klinken. Dit is allemaal wel te begrijpen als je weet dat er alleen al in Rusland 20 miljoen doden zijn gevallen in de 2e wereldoorlog.
Met het passeren van de Oeral zijn we ook een tijdsgrens gepasseerd maar ik stel mijn klokje er niet op in, dat doet René wel. Het gaat toch zo raar met die tijd,