niet want ik heb alleen maar traveller cheques. Hoe ik ook praatte ik kwam er niet in. De Russen vragen 30 dollar voor maar een stukje van 70 km en dat is een beetje te veel van het goede. Dan maar weer naar voren lopen waar de Roemeense conducteurs zitten. Bij hen mag ik er wel in en als de trein gaat rijden komen ze bij me zitten en beginnen opeens ook te zeuren over geld. Het duurt lang voordat ik hen ook afgewimpeld heb. Één wil zelfs mijn horloge hebben. In de grensplaats ben ik uit de trein gegaan, we zijn nu een paar kilometer in Bulgarije. Hier moet ik een paar uur wachten op verder vervoer.
Even naar buiten gelopen en het blijkt dat het stadje bestaat uit één lange brede weg met aan weerszijden hoge flatgebouwen daar dwars op geplaatst. Alle flatgebouwen hebben een winkel op de hoek en zien er allemaal even slecht uit. Daarna weer teruggelopen naar de wachtkamer van het station en in deze troosteloze omgeving verder gewacht. Een vrouw naast me heeft haar schoenen uitgetrokken, de lucht is niet meer te harden en ik ga naar buiten.
Toch kan je het socialistische systeem niet de schuld geven van deze troosteloze toestand hier, het zit hem volgens mij ook in de mensen, het interesseert ze gewoon niet dat er b.v een ruit uit de deur is of een stel lampen kapot of spuug op de grond of overal stof of een klok die helemaal niet loopt.
Eindelijk dan nu in een boemeltrein naar een plaats halverwege in Bulgarije. In deze trein is het een geweldige zooi, de ramen hangen helemaal los in hun voegen en de deuren van de coupé kunnen niet eens meer dicht plus dat er gaten in de wanden zitten, maar we rijden tenminste. We gaan met een gangetje van zo’n 50 km/h en in ieder stadje stopt hij. Doodstil is het in die stadjes, alleen hoor je af en toe in de verte een hond blaffen. Per keer stappen er een man of 3 in of uit dus we hebben ruimte zat. Om 2 uur gaat de deur open; potjepnor prottelje por, oftewel ik moest mijn voeten van de bank halen. Ik lag nl. languit onder mijn slaapzak op de bank maar mijn voeten moesten eraf en dat in zo’n smerige trein als deze.
Troosteloos
Geef een reactie