alleen maar een onderlaken gegeven zodat eigenlijk iedereen onder dezelfde deken ligt. Het is behoorlijk koud. Amman is trouwens een mooie stad en is gemaakt van witte steenblokken die hier uit de heuvels komen en dat geeft de stad een prachtig helder uiterlijk. Ook hier kan ik zeggen; de mensen zijn alleraardigst en behulpzaam. Misschien komt dit doordat je praktisch geen toerist ziet en kan dit per jaar veranderen natuurlijk.
Maandag 15 februari. Het klopt toch, ik heb de permit aangevraagd en moet nu 2 dagen wachten om hem op te halen. Ik vertelde de mensen van het bureau dat ik door wilde gaan naar Egypte en daar over 2 dagen moest zijn en of ze er daarom een beetje haast mee wilden maken. Nu kan ik hem morgen misschien al ophalen.
Opnieuw een hotel opgezocht maar nu wat dichterbij het busstation zodat er gelijk vertrokken kan worden als ik de permit krijg, want wat op deze trip erg jammer is, dat ik maar de beperkte tijdshoeveelheid van een maand heb en dan weer terug moet zijn. Te weinig om alles goed te kunnen bekijken.
Het hotel is iets duurder maar heeft ten minste de hele dag warm water zodat ik mijn kleren weer eens kan wassen.
Van dat warme water klopt niet veel bij nader inzien, ’s ochtend, ’s middags en ’s avonds is er ongeveer anderhalf uur lang lauw water, te koud om te douchen.
Op mijn dooie gemak door de stad geslenterd en overal rondgesnuffeld. Er zijn hier van die kleine garagebe-drijfjes die total loss auto’s repareren. Ze blijven net zo lang kloppen, schuren en verven totdat de auto weer toonbaar is. Het is leuk om te zien, alleen als je kijkt komen ze naar je toe en bieden thee of koffie aan. Op zich is dat natuurlijk niet zo erg, alleen moet je dan weer je hele verhaal afsteken tegen mensen die bijna geen Engels spreken en dat is tamelijk vermoeiend.
Amman ligt prachtig in een dal tegen de heuvels aangebouwd en in de middag de stad heuvelopwaarts beklommen waar ik in behoorlijk welvarende buurten terecht ben gekomen. In het centrum Lew weer tegengekomen en samen