Ondertussen is er een Griekse familie in de coupe gekomen en deelt een soort koek uit. Het is net quiche (kaas/vleeskoek uit Frankrijk). Er is al 3 maal van bemanning gewisseld en iedere keer moet ik weer uitleggen waarom ik geen kaartje heb. Maar het lukt me nog iedere keer en zo hobbel ik Griekenland door. Veel hoge bergen en af en toe een stuk langs de middellandse zee.
Aangekomen te Thessaloniki in het noorden van Griekenland realiseer ik me plotseling dat mijn visum voor Bulgarije maar voor één richting geldig was en die is al opgebruikt. Nu zit ik om 23.30 uur in de trein richting grens van Bulgarije en ben benieuwd wat er nu weer gaat gebeuren. Ik kan als het misgaat ook weer teruggaan naar Thessaloniki en daar de trein via Joegoslavië nemen, dat kost me alleen wel geld want daar heb ik geen vrijvervoer.
Nou ze zijn geweest hoor, het duurde langer dan ik gedacht had. Het was al 4 uur en ik dacht dat we al bijna in Sofia zaten, bleken we pas bij de grens te zijn. Veel ellende in deze trein. De kachel is kapot en iedereen zit te rillen. Ik heb mijn slaapzak gepakt en om me heen geslagen. Van slapen komt niet veel. Eerst dacht ik oké als ik dan toch weer een visum aan moet schaffen, dan hoogstens voor 10 dollar, maar hoe later en kouder het werd, innerlijk verhoogde ik het bedrag al tot 70 dollar als ik maar niet weer dat hele eind terug moest. De schade bleef beperkt tot 20 dollar. De man van de douane vroeg: Duitsmark? Dollar? Toen ik zei van dollar begonnen zijn ogen te glimmen. 21 dollar zei hij maar toen ik 20 gaf was het ook goed, had hij denk ik ook weer een goede dag. Vandaag maar eens in Sofia kijken of ze er ook Russische statieven hebben. Deze zouden wel eens spotgoedkoop kunnen zijn als je betaald met dollars want die zijn goud waard hier.
Het raadsel van de verwarming is ook opgelost, het bleek dat ons rijtuig stoomverwarming heeft en die kon de Griekse locomotief niet leveren. Nu de Bulgaarse dus wel, heb ik voor niets aan al die draden in de schakelkast lopen trekken.