falafel gegeten, een soort kleine gehaktballetjes die gevuld zijn met een soort kleffe groente. Hij had zowaar een soort ruimte gevonden waar ze grote flessen Amstel bier schonken en dat in een land met een islam traditie. Het was er tenminste warm en voor zover ik weet de enige plek waar je wat kon krijgen. Na 22.00 uur was iedereen vertrokken.
Dinsdag 16 februari. Vanmorgen de heuvel beklommen tegenover het Romeinse theater. Een mooi uitzicht over het in een dal liggende Amman. Op de weg naar boven werd me al enkele malen een kop thee aangeboden door de mensen langs de weg, de spreekwoordelijke Arabische gastvrijheid.
Vanmiddag om 1 uur kan ik mijn permit ophalen, maar de Koning Hoessein brug, dat is een nogal smalle bailey brug over de Jordaan is alleen in de ochtend geopend dus dat wordt nog een dagje Amman. `s Avonds zijn Lew en ik door 2 Jordaanse jongens uitgenodigd om thee te drinken en daarvoor hebben ze ons de stad laten zien met hun auto. In de buitenwijken zijn architectonische hoogstandjes te bewonderen. Zeer mooie huizen gebouwd van witte blokken natuursteen afkomstig uit de bergen. Er schijnt hier in Jordanië toch wel een rijke bovenlaag aanwezig te zijn. Ook lieten ze ons één van de vier paleizen van Koning Hoessein zien. Je ziet trouwens de foto’s van hem in elk gebouw, winkel of school. Na de rondrit trakteerden de jongens ons op een kop koffie waarbij wij er maar een stukje gebak bij gaven. De jongens zouden het erg op prijs stellen als ze eens een berichtje uit Holland/Nieuw Zeeland zouden ontvangen.
Woensdag 17 februari. Vanmorgen vroeg opgestaan en om 6.30 uur met een klein busje naar de Koning Hoesseinbrug op de grens met Israël gereden. (De Israëliërs noemen hem de Allenby bridge). In het busje zaten ook nog 3 Japanners en 2 Jordaniërs. Het was weer raak natuurlijk, of je nu van Duitsland naar Holland gaat of van Jordanië naar Israël, de Japanners slapen overal. En dat in zo’n historisch en prachtig gebied.