Ik begon er gisteren steeds gekker uit te zien met die paarse vlek op mijn dikke oog, mijn gebarsten en daardoor sterk gezwollen lippen en met kleren die onder het bloed zaten. Robert zijn gezicht was ook kapot en met z’n tweeën bezochten we een Koerdisch restaurant. De Koerden zijn heel wat gewend voor wat betreft oorlog voeren maar in het restaurant vielen hun monden open van verbazing en toen we voor de gein zeiden dat de Turkse politie dit ons had aangedaan kregen ze ogen als schoteltjes.

Om 7 uur de bus genomen die ons naar Istanbul zal brengen. Misschien kan ik via mijn reisverzekering daarvandaan een vliegtuig naar Holland nemen want ik zie er uit als een beest en heb niet zoveel zin om in deze toestand nog drie dagen te treinen.