station West. Na een weinig overleg kon ik een bed krijgen in een 4 persoons kamer waarin al een Rus en een Hongaar lagen.
Van de warme lucht in de trein krijg je een behoorlijke droge keel en samen met de Hongaar ben ik nog een pilsje wezen kopen. Dit kost je de kop niet, voor een grote fles bier ben je nog geen gulden kwijt.
Zondag 7 februari. Vandaag er op uitgetrokken om de stad te bekijken. De Hongaar had al broodjes en vlees gehaald en kort daarop is hij weggegaan om te werken. Boedapest bestaat uit 2 steden nl. Boeda en Pest die doorsneden worden door de Donau. Boeda is een soort citadel op een heuvel en Pest is het centrum aan de overzijde. Over de Donau zijn verscheidene bruggen gebouwd waarvan de hangbrug de mooiste is. In Pest zijn veel winkels (voor een Oostblokland in ieder geval) en overal in zo’n straat heb je van die zijgangetjes waarvan het net lijkt of je een hofje ingaat en daarin zijn dan ook vaak weer winkels. Het heeft veel weg van Parijs, allen niet zo modern. Kilometers en kilometers gelopen en verder niet veel meegemaakt behalve dat er iemand clandestien geld wilde wisselen en dat een man een gouden zegelring aan mijn vinger schoof en die zo wilde verkopen. Ik verstond hem niet en zei hem dat ik geen interesse had.
In het spoorwegpension zijn ook douches en net als in Dresden ontbreken ook hier de douchekoppen, het schijnt dat iedereen ze in zijn zak steekt. Erg schoon is het er trouwens ook niet want de poep ligt opgestapeld in de wc potten en papier is nergens te vinden.
Maandag 8 februari. Om 6 uur vroeg gaat de Patagonië expres van Boedapest naar Boekarest in Roemenië. Vroeg mijn bed uit en naar de trein, alleen geen trein te zien, die had een uur vertraging.
Het is jammer dat je van de Hongaarse taal zo weinig kunt maken, het heeft totaal geen bekende klanken en lijkt een beetje op Turks. Gisteravond heb ik me door de metro aan de