Het was een lagere school met een klasje van ongeveer 20 kinderen. René mocht foto’s maken en daarna gingen we weer weg. ‘Even nog die trein fotograferen, ik hoor er eentje toeteren’ zei René. Ik vond het meer op een auto lijken en tegelijkertijd ging er een lichtje branden. Hard terug rennen en ja hoor, de bus stond al 10 minuten op ons te wachten. Daarna weer verder richting muur.
De wegen waar we overheen reden waren in prima staat evenals de tunnels, alles was heel modern. Het landschap is erg bergachtig (kaal) en lijkt op dat van Turkije (even dor). Het zijn nog niet zulke oude bergen en dus nog niet erg afgevlakt.
Bij de muur aangekomen konden we niet verder want we kwamen in een file te staan. De muur is een imposant bouwwerk maar het was een drukte van belang daar. Duizenden en duizenden mensen liepen er rond en ook veel Amerikanen. Sinds die Amerikaanse astronaut gezegd heeft dat je de Chinese muur vanaf de maan kon zien loopt het hier storm met Amerikanen (te herkennen aan rare kleren, grote ouderwetse zonnebrillen en fototoestellen).
We kregen 2 uur de tijd om de muur te bezichtigen. Voor de Chinezen is de muur net zo bijzonder als voor ons, daar komt nog bij dat het zondag is dus hartstikke druk en zodoende konden we de muur maar een klein stukje opgaan. Mooier was het geweest als je tijd genoeg zou hebben om een stuk af te dwalen en lekker in je eentje genieten van de omgeving.
Veel souvenirstalletjes en restaurantjes. Hier konden we voor het eerst deze dag wat te eten nemen.
Na de muur verder op weg naar de Ming tombes. Daar was het van hetzelfde laken een pak, ontzettend druk. Hier in de bergen op een kilometer of 40 afstand buiten Peking ligt een gebied dat bezaaid ligt met graven van vroegere keizers. Om er een paar te noemen: Yong Ling, Kay ling, Chang Ling, Ding e Ling etc. Op het laatst zag je door de bomen het bos niet meer met al die Dingelingdongen. ’s Avonds waren we afgepeigerd.
Nog even proberen te bellen en ja hoor het lukte. 8 minuten gebeld voor maar 65 gulden. Na gehoord te hebben dat thuis nog steeds alles goed ging konden we met een gerust hart gaan slapen.
In de morgen eerst even wat geld wisselen op ons vertrouwde adres. Daar bleek niemand aanwezig maar buiten op straat was nog wel een andere ruilliefhebber. Het enige probleem is om een stil plekje te vinden want die zijn er nagenoeg niet. In de openbaarheid ruilen vinden de mensen niets want het blijft een verboden zaak. Dan maar in een winkel, hij had het geld al in pakjes van 100 in zijn jas zitten voor zulke gevallen. Binnen een mum van tijd stonden er wel 20 Chinezen om ons heen om te kijken wat we aan het doen waren en daarom maar vertrokken naar een andere winkel. Daar weer hetzelfde en ons toen maar niets meer van de mensen aangetrokken anders kan je wel aan de gang blijven. Na het wisselen weer op de fiets terug.