een keertje. Daarvandaan pak ik dan de trein terug. Deze vliegtocht kost me ongeveer f 480 en dat is toch een aanmerkelijk stuk minder dan naar Casablanca. Wat ik nog aan tijd overhad, heb ik besteed aan het zoeken van cadeautjes voor Martina, de kinderen en voor mijn schoonouders. Het valt niet mee want het zijn eigenlijk allemaal flutdingen die ze hier verkopen. Wat moeten ze nu met een stenen piramide?
Ook nog langs een hotel met Russen gekomen en hier weer hetzelfde als in andere steden, ze waren met de bevolking aan het handelen voor artikelen die ze mee brachten uit Rusland en hier probeerden te verkopen.
Zondag 28 februari. Je ziet hier veel jongens die hand in hand of pink aan pink lopen. Ook gearmd zie je veel. Niet dat ze homo zijn, het is zo’n beetje de gewoonte. Er wilde me eentje een glas thee geven en gaf me gelijk een arm om me mee te nemen. Daar loop je dan, opgelaten terwijl zij dat heel gewoon vinden. Het zijn ontzettend sympathieke mensen en dat is al zo vanaf Turkije tot nu toe, buiten Israël dan. Het zijn er alleen zoveel.
Naar het reisbureau geweest en natuurlijk klopte de prijs weer niet, die was 40 dollar hoger. Waar je ook komt, er staan hordes mensen in die bureau’s en maar één die er werkt, de rest kijkt apathisch om zich heen of houdt die ene van zijn werk zodat je weer een hele morgen kwijt bent.
Dan op naar het vliegveld, het oude. Er is ook een nieuwe. Met een busje ernaar toe en dit is het helemaal hoor. Je lekker laten vervoeren en of het nu per trein, bus, auto, boot of vliegtuig is, maakt niet uit, als je maar vooruit komt. Deze stad heeft me al teveel tijd opgeslokt.
Ik ben nog steeds aan de diarree en flink ook. Zoals ik al dacht heeft heel Egypte hier last van want voor ik met het vliegtuig ging nog even naar de w.c. Deze ruimte bestond uit kleine hokjes afgescheiden door een wandje van 1,5 meter hoog en verder alles open. Wat je daar hoorde, het was letterlijk en figuurlijk een kakofonie van geluiden.