Het blijft ongelofelijk hoeveel fietsers hier rondtoeren. Er zijn behoorlijk brede wegen met in het midden 2 rijstroken voor auto en busverkeer met aan weerszijden 2 maal zoveel ruimte voor fietsers. De auto’s en bussen moeten af en toe opzij maar krijgen daar bijna geen gelegenheid voor van de fietsers die door elkaar krioelen met rijen van 7 tot 10 dik. De voetgangers hebben al helemaal niets in te brengen en stappen daarom maar de straat op en schuifelen tussen de fietsers door. Ook de metro hebben we met een bezoekje vereerd..
Dit was wel het laatste wat we verwacht hadden, een splinternieuwe metro in zo’n oude stad. Het was een flink moderne ook en hij bestond nog maar uit één traject, de rest moest nog gebouwd worden. Onderweg stond ik op voor een oudere vrouw maar zij wilde niet zitten, ik werd zelfs door een man weer teruggeduwd in mijn stoel.
Op weg naar het hotel reden we door de nauwe straatjes terug en zagen een piepklein restaurantje dat ons wel wat leek. Dit keer was het eten goed, maar we bestelden het ook door het bij iemand anders op zijn bord aan te wijzen. Het enige nadeel hierbij is dat al het bediening- plus keukenpersoneel van een afstandje naar ons bleef staan kijken en als we dan onze hand opstaken begonnen ze allemaal te giechelen.
Ik heb nog geen land meegemaakt waar de ouders zo gek op hun kinderen zijn als in China. Geen kind hoeft hier te lopen ze worden allemaal in de armen gedragen. De oorzaak hiervan is dat de gezinnen maar één kind mogen hebben behalve sommige minderheden, die mogen er meer. De ouders hebben de gekste voorzieningen gemaakt om hun kind mee te kunnen nemen op de fiets. Zo rijden er bv veel fietsen met zijspan (overdekt) waarin ze heerlijk beschut om zich heen kunnen kijken. Je krijgt wel het idee dat sommige kinderen schromelijk verwend worden.
Vandaag ben ik jarig, het is dat René lang zal hij leven begon te zingen anders was het totaal langs mij heen gegaan. Om het te vieren zullen we Chinees eten vanavond.
Ook op ons programma stond een bezoek aan het zomerpaleis in het noorden van Peking. Dit gebied even buiten Peking werd door de keizerlijke families in hete zomers gebruikt om zich terug te trekken. Het kostte ons precies 3 uur fietsen om er te komen en kwamen ook hier door uitgebreide torenflat wijken, de Bijlmer is er niets bij vergeleken. Het was de moeite wel waard.
Het zomerpaleis is een uitgestrekt geheel van gebouwen en tempels die omgeven wordt door een meer. Op het water varen honderden roeibootjes en dat schijnt het nationale tijdverdrijf te zijn want overal waar open water is zie je ze. Ook zijn er prachtige witte boogbruggen om de eilandjes met elkaar te verbinden. Wat zou ik nu graag mijn surfplank bij me hebben, er staat op het ogenblik windkracht 5. Maar zulk speelgoed kennen ze hier helemaal niet, over een paar jaar misschien als de economie begint te draaien en men wat meer gaat verdienen dan komt dat