bellen verscheen de ambassadeur met de mededeling dat ze over 5 dagen maar weer terug moesten komen. Op mijn vraag of de Soedanese ambassade ook gesloten was zei hij dat hij dat niet wist maar hij kon me wel even brengen met de auto (grote Mercedes met cd nummerbord) maar dat hoefde voor mij ook weer niet aangezien ik op de fiets was.
19 juni. Vandaag twee oude jerrycans op de kop getikt van de afdeling wegonderhoud van de NS. Er heeft olie of iets dergelijks ingezeten maar dat is er met een stoomspuit wel weer uit te halen. Voor twee waterreservoirs van 20 liter elk heb ik de personeelskantine ingeschakeld, die wassen af met een afwasmachine waarbij een 20 literkan afwasmiddel staat die langzaam aan leeggepompt wordt. Deze willen ze wel voor mij bewaren en ik moet ze alleen nog schoon maken. Het enige risico wat hieraan zit is tot Kenia water met een afwassmaak.
Vrijdag 4 december. Ik zit in de trein richting Brussel om bij de Syrische en Jordaanse ambassade een visum te halen. Ik zit wel maar rijd niet, de trein staat al 10 minuten stil op het station van Arnhem vanwege koppelingsproblemen. De mensen rondom gaan steeds meer morren en het lijkt me een goed idee om de treinen in de toekomst met vertraging te laten rijden zodat je dat leuke sfeertje krijgt van opgewonden mensen i.p.v. dat achter je krant zitten gedoe.
Er is een kink in de kabel gekomen voor wat betreft het idee om met de auto naar Afrika te gaan. Vincent heeft werk gevonden als reisleider voor een reisbureau gespecialiseerd in Oost Europareizen en wilde zich beschikbaar houden hiervoor en kan dus niet mee. Goede raad is duur, het hele plan opzeggen vind ik niets, alleen reizen is ook leuk. Om alleen met de auto dwars door Oost Europa te reizen lijkt me minder geslaagd.
De verzekering van de auto is tot Turkije geldig, daarna moet je voor elk land apart bij de grens een nieuwe verzekering afsluiten en dit kan aardig in de papieren gaan lopen.