De bus naar Iran ging om 3 uur vanmiddag, tenminste, dat was de bedoeling. Op het punt van vertrekken moest er eerst nog een dynamo verwisseld

worden wat een uur in beslag nam. Verder gebeurde er niet zoveel behalve dat ik bijna een busramp veroorzaakte. Dat zat zo. Ik zat pal achter de chauffeur en met een schuifraam dat ontzettend klepperde en zwaar schoof. Om een uur of 12 s’nachts toen iedereen in diepe rust was besloot ik het raampje met mijn voet een zet te geven zodat hij klem kwam te zitten en niet meer rammelde. Het raam vloog dicht en met een behoorlijke knal sloot hij in de sponning. De chauffeur schrok nogal van de knal achter zijn hoofd en gaf een ruk aan het stuur waardoor de bus bijna van de weg raakte en in de woestijn terecht kwam. Achterin begon men te schreeuwen en de mensen op het dak begonnen op het dak te timmeren. Ik heb gelijk mijn verontschuldigingen aangeboden en die werden van een vreemdeling natuurlijk direct aanvaard.