Ik moest vandaag naar Nijmegen en daar bleek dat de stationsklokken een kwartier hadden stilgestaan en daarna spontaan weer waren beginnen te lopen.

Bij het controleren in de trein vanaf Nijmegen waren er een paar reizigers zeer verbolgen over dit feit want ze hadden bij de vorige trein gedacht dat ze nog wel genoeg tijd hadden om in te stappen toen hij plotseling weer wegreed.

Ik vertelde hen dat dit bij de Nederlandse Spoorwegen een nieuwe manier was om vertragingen in te halen. Men had namelijk besloten dat zodra er ergens in het land vertragingen waren dan zette men overal de klokken een kwartier stil zodat men weer op tijd op een volgend station binnen kon rijden. De reizigers keken of ze water zagen branden en ik vertelde ze maar snel dat het een grapje was en dat de oorzaak lag bij een stroomstoring in Nijmegen.

Daarna moest ik een internationale trein van Emmerich naar Amsterdam brengen. Normaal gesproken rijdt er altijd een restauratierijtuig mee in dit soort treinen, maar nu was deze in Keulen achtergebleven vanwege een storing.

Een man was niet lekker geworden en zijn vrouw vertelde dat hij last had van suiker en wat moest eten.

Ik had nog wel een boterham en een appel in mijn tas en vroeg hem of hij daar soms trek in had. Het brood wilde hij niet uit mijn mond halen want hij zag natuurlijk wel in dat zo’n harde werker als ik het eten wel nodig had, maar een appeltje ging er wel in.

Een mens kan ook te ver gaan. Als ik ergens gek op ben dan is het wel op fruit. Maar ja, gezegd is gezegd dus ik moest met lede ogen toezien hoe hij er smakelijk van begon te happen (en zienderogen begon op te knappen).

Verderop zaten een paar Australische studententypes een beetje jolijt te maken en terwijl ik de kaarten aan het controleren was begon er een meisje die dichtbij zat uit een spuitfles water te drinken. Ik kon het niet laten en met een snelle beweging greep ik de fles en kneep er in. Er kwam een flinke straal water uit waarna opeens de dop eraf sprong en de straal een stroom werd. Ze kreeg ogen als schoteltjes en al het water liep over haar gezicht zo naar beneden haar kleren in.

De rest van de coupé schaterde het uit en ik stamelde maar wat dat dit niet de bedoeling was en het me erg speet, maar zo’n ramp vond ze het nu ook weer niet waarna ik snel maakte dat ik wegkwam.