Per jaar springen er gemiddeld 275 mensen voor de trein. Bijna elke machinist en conducteur krijgt er mee te maken. Voor de machinist is het erg want hij ziet per slot van rekening vaak de persoon in levende lijve. Voor de conducteur is het niet minder erg want hij is de persoon die naar het slachtoffer toe moet om eventueel eerste hulp te verlenen. Vanuit Utrecht komende vlak voor Ede-Wageningen kreeg onze machinist via zijn radio van de tegentrein een oproep dat er een persoon in het spoor liep.
Na een flinke remming kon hij zijn trein op ongeveer 30 meter van de persoon tot stilstand brengen. Een ongeveer 30 jarige man zat met de billen op de rails in afwachting van wat er komen zou. Er stonden een aantal verplegers buiten de afrastering en één bij de persoon. Dichterbij gekomen bleek het om het personeel van een naast het spoor liggende slachterij te gaan. Enkele hadden de politie al gebeld en deze was onderweg. Al het treinverkeer was inmiddels stilgelegd zodat we al onze aandacht aan de man konden schenken. Op de vraag of hij van de spoorbaan weg zou willen gaan begon hij te schreeuwen dat hij dood wilde. Ik zei hem dat daar nu weinig kans op was omdat al het treinverkeer was stil gelegd. Daarop stond hij op en begon naar achteren te lopen met in zijn kielzog een man uit het slachthuis en iemand die het slachtoffer wel kende. Ik bleef voor bij de trein om de politie op te vangen en door te sturen. Halverwege ging de man nog eens voor de wielen van een truckstel liggen waarna hij weer opstond en verder liep. Twee politieagenten waren inmiddels gearriveerd en liepen langs de andere kant van de trein de persoon tegemoet. Achteraan gekomen ontstond er een flinke vechtpartij waarbij de agenten met hulp van de twee mannen alle moeite hadden om het slachtoffer te overmeesteren en in de boeien te slaan. De reizigers zaten eerste rang met hun neus bovenop het schouwspel. Na het afvoeren van het slachtoffer kon de treinenloop weer worden hervat.
Een paar weken hiervoor was er ook al op Ede-Wageningen een meisje dat iedere keer voor de trein wilde springen. De politie was er steeds maar weer druk mee om haar af te voeren en ze werden er flink flauw van. Na een aantal keren zeiden ze dat ze het bij de NS zelf maar uit moesten zoeken waarna er iedere keer een perronopzichter druk was met het tegenhouden. Op een gegeven moment escaleerde dit in een vechtpartij waarna zij aangehouden werd en waren wij er een tijdje vanaf. Je ziet maar, veel vertraging wordt veroorzaakt buiten NS om terwijl zij hiervan wel de schuld krijgt.